Porozmawiajmy o sfinksach

Sfinksa nie sposób pomylić z inną rasą. To wyjątkowa wśród kotów rasa bezwłosa, pokryta jedynie delikatnym puszkiem i charakterystycznymi zmarszczkami. Miłośnicy sfinksów wprost nie mogą nachwalić się uroczego charakteru i wylewności kotów tej rasy. Sfinksy dość dobrze znoszą samotność, ale najszczęśliwsze są w towarzystwie ludzi i bez wątpienia dadzą znać, kiedy potrzebują więcej uwagi.

Oficjalna nazwa: sfinks kanadyjski

Inne nazwy: sfinks kanadyjski bezwłosy

Pochodzenie: Kanada

Czarno-biały profil sfinksa
  • Potrzeby w zakresie pielęgnacji

  • Poziom energii*

  • Skłonność do wydawania odgłosów

  • Dostosowanie do zmiennego środowiska (przebywający w domu / na zewnątrz)

  • Możliwość bycia domowym zwierzęciem towarzyszącym?*

  • Możliwość przebywania z innymi zwierzętami

  • Przystosowanie do pozostawania samemu w domu*

* Zwierząt społecznych nie należy pozostawiać długo w samotności. Obecność ludzi może zapobiegać odczuwaniu niepokoju i niepożądanym zachowaniom. Porozmawiaj z lekarzem weterynarii lub behawiorystą i uzyskaj więcej wskazówek. Każde zwierzę jest indywidualnością, nawet w obrębie rasy, dlatego ten opis cech charakterystycznych należy traktować jedynie jako wskazówkę. Zwierzę zdrowe, o dobrym samopoczuciu i odpowiednim zachowaniu to efekt szkolenia i socjalizacji, a także zadbania o jego potrzeby gatunkowe (w tym również potrzeby społeczne i behawioralne), co jest konieczne dla dobrostanu. Nigdy nie wolno pozostawiać zwierzęcia z dzieckiem bez nadzoru osoby dorosłej. Jeśli potrzebujesz więcej informacji na temat zachowania czy zdrowia skontaktuj się odpowiednio z behawiorystą lub lekarzem weterynarii. Zwierzęta społeczne, takie jak psy i koty, dla dobrego samopoczucia potrzebują towarzystwa. Natomiast odpowiednio przeprowadzony trening pozwala nauczyć je pozostawać spokojnie przez pewien czas w samotności. Po więcej informacji skontaktuj się z trenerem szkolenia psów lub behawiorystą. Odpowiednich specjalistów może też polecić twój lekarz weterynarii.
Ilustracja stojącego sfinksa
SamiecSamica
Wysokość w kłębieWysokość w kłębie
- cm - cm
Masa ciałaMasa ciała
4 - 7 kg3 - 4 kg
Etapy życia
Kot młodyKot dorosły
Od 4 do 12 miesiąca życiaOd 12 miesiąca do 7 roku życia
Kot dojrzałyKot starszy
Od 7 do 12 roku życiaPowyżej 12 roku życia
Sfinks leży na podium
1/7

Poznaj sfinksa

Informacje rasie

Jak widać koty mogą być bardzo różne. A sfinks to jedna najbardziej niezwykłych ras, bo pozbawiona sierści. Zarazem to bardzo typowy kot. Nie są tylko po prostu dobre, ale mają też wspaniałe usposobienie i łagodny wyraz błyszczących lekko skośnych oczu oraz duże uszy. To naprawdę niezwykły kot.

Rasa wydaje się pochodzić ze starożytności, ale w rzeczywistości powstała paradoksalnie w zimnym klimacie Kanady. To w Ontario w roku 1966 roku urodził się pierwszy kot sfinks, efekt niespodziewanej mutacji genetycznej. Rasę tę nazwano także kotem kanadyjskim bezwłosym.

Usposobienie sfinksa jest urocze. Zawsze chętny do przytulania i wylegiwania się na kolanach opiekuna. To z pewnością kot pieszczoch, zarazem żywiołowy, jak i wylewny. Sfinks chętnie się wtula w człowieka i uporczywie domaga się uwagi: nie zawaha się naprawdę wejść na głowę i żądać więcej. Rasa nie należy do kotów silnie wokalizujących, ale jest bardzo komunikatywna, bo ma silne potrzeby społeczne.

No i ten brak sierści, zastąpionej delikatnym puszkiem… Skóra sfinksa jest tak specyficzna, że trudno znaleźć odpowiednik w świecie zwierząt. Przypomina nieco aksamit. Skóra sfinksa może też być czasem całkowicie naga. Odsłonięta skóra jest wrażliwa i wymaga ochrony. W tym celu lekarz weterynarii poleci specjalny preparat. Kot tej rasy wymaga też częstych kąpieli (tylko w specjalnym szamponie), ponieważ obficie produkuje łój, co silnie zabrudza legowiska. Nie używaj do pielęgnacji kota żadnych kosmetyków dla ludzi. Skóra sfinksa tworzy naturalnie liczne fałdy i zmarszczki.

Sfinksy występują też w różnych umaszczeniach, np. niebieskie, czarne szylkretowe, białe czy czerwono-białe.

Czyż oni nie wygląda po prostu superbystro? To dlatego, że taki jest. Mądre spojrzenie daje im specyficzny rodzaj przewagi, jakby posiadały całą wiedzę świata. A zauroczony opiekun chętnie się z tym zgadza. A zresztą, kto wie jak jest naprawdę. Tak czy inaczej wiele osób ulega temu urokowi.

Pięć kociąt sfinks siedzi w drewnianej skrzyni
2/7

Dwa fakty o sfinksie

1. Zła wiadomość dla alergików

Pomimo braku sierści, sfinks nie jest rasą "hipoalergiczną" bo nic takiego nie istnieje. Wiele alergenów pochodzi ze skóry, gruczołów łojowych i śliny kota, to zatem wyjątkowo nieodpowiedni kot dla alergików.

2. Termofor na codzień

Niektórzy sądzą, że kot bez sierści jest chłodny w dotyku. Wręcz przeciwnie! To bardzo gorący kot: ma nieco wyższą temperaturę ciała niż inne koty i spala kalorie znacznie szybciej. Sfinks wymaga dogrzewania: ciepłych pomieszczeń, legowisk i kocyków, w które może się zakopać, a w razie potrzeby nawet ubranek.

Black and white portrait of a Sphynx cat taken from the side
3/7

Historia rasy

Już na pierwszy rzut oka sfinksy kojarzą się z egzotycznym pochodzeniem i Dalekim Wschodzem. W rzeczywistości jest jednak zupełnie odwrotnie: to współczesna nam rasa i pochodzi z Toronto w Kanadzie. Choć Kanada to kraj z pewnością niezwykły, jednak zdecydowanie w nieco inny sposób. Pierwszy sfinks pojawił się na świecie w 1966 roku. A właściwe pojawiła się, bo chodzi o zmutowaną samiczkę w miocie urodzonym przez dość niepozorną, czarno-białą kotkę domową Elizabeth.

Niezwykła kotka została nazwana Prune i została skojarzona z różnymi kotami o zmodyfikowanej sierści. Tak powstała nowa rasa. W pracy hodowlanej nad sfinksem wykorzystano między innymi rasę reks dewoński, pochodzącą z Anglii. To koty o dużych uszach i bardzo krótkiej delikatnej sierści, którą zawdzięczają specyficznemu genowi. Plan się udał i w miotach pojawiały się kocięta bezwłose.

Nowa rasa wcześniej nazywana była po prostu kotem kanadyjskim bezwłosym, ale ostatecznie przyjęła się nazwa sfinks, ze względu na podobieństwo do wizerunków kotów ze starożytnego Egiptu.

4/7

Od czubka głowy po koniuszek ogona

Charakterystyka fizyczna sfinksów

1
2
3
4
5

1.Uszy

Bardzo duże uszy, nawet do 10 cm wysokości, szeroko i wysoko osadzone.

2.Głowa

Głowa trójkątna, raczej długa niż szeroka, wydatne kości policzkowe.

3.Tułów

Ciało smukłe, muskularne, skóra pofałdowana na większości powierzchni, bardzo ciepła w dotyku.

4.Ogon

Długi, cienki, przypominający bicz ogon, osadzony na linii grzbietu.

5.Szata

Charakterystyczna znikoma sierść przypominająca puszek.
Sfinks siedzi na pniu drzewa
5/7

Ciekawe fakty o rasie

Od konkretnych cech rasy po ogólny przegląd zdrowia – oto kilka interesujących faktów na temat rasy sfinks

Koty tej rasy mogą być podatne na problemy kardiologiczne

Pochodzące z dobrej hodowli sfinksy są raczej zdrowe i odporne. Może jednak pojawiać się u nich kardiomiopatia przerostowa. To choroba serca, która może być dziedziczna, powodująca pogrubienie ściany serca. Chociaż brzmi to groźnie, to wcześnie wykryta i odpowiednio leczona choroba, pozwala zazwyczaj na utrzymanie kota w dobrym stanie . Regularnie przeprowadzaj u sfinksa badania kontrolne, zlecone przez lekarza weterynarii.

Całkowicie czy częściowo bezwłose?

Redukcja okrywy włosowej u sfinksa może się manifestować w różnym stopniu. U niektórych kotów sierść przypomina w dotyku aksamit, podczas gdy u innych włos jest gładki i bardzo miękki. Czasem u sfinksa występują obszary grubszej sierści w okolicy nosa, uszu oraz tylnych łapach i ogonie. Szata sfinksa przypomina jedwabisty puszek, ale koty tej rasy nie mają włosa okrywowego.

Skąd tak duży brzuch?

Budowa sfinksów jest specyficzna, ale chociaż wyglądają na bardzo delikatne, to są ogólnie zdrowe. Takie wrażenie może być spowodowane skąpym owłosieniem, jednak w rzeczywistości są to koty stosunkowo odporne. Charakterystyczny dla rasy jest dość duży brzuch, jakby kot właśnie zjadł sporą porcję krokietów. Czym zatem karmić kota rasy sfinks? Ze względu na brak sierści sfinksy powinny otrzymywać nieco więcej energii niż inne koty, żeby utrzymać odpowiednią temperaturę ciała. Nie oznacza to jednak karmienia kota bez ograniczeń i do woli, chociaż niektórzy hodowcy to właśnie zalecają.

Zdrowa dieta, zdrowszy kot

Zdrowe żywienie dostosowane do indywidualnych potrzeb odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia i dobrego samopoczucia kotów rasy sfinks. Pokarm dostarcza energii niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania organizmu, a pełnoporcjowa receptura karmy dla kotów musi zawierać odpowiednio zbilansowane wszystkie niezbędne składniki pokarmowe. Podawanie takiej karmy gotowej zapewnia kotu odpowiednią dietę, bez ryzyka szkodliwych dla zdrowia niedoborów czy przedawkowania substancji odżywczych.

Czysta i świeża woda powinna być zawsze dostępna dla kota, co między innymi sprzyja regularnemu oddawaniu moczu. Koty są naturalnie przystosowane do zjadania około 7 - 10 niewielkich porcji pokarmu dziennie. Podawanie raz dziennie całej zalecanej porcji karmy suchej pozwoli twojemu sfinksowi regulować sobie tempo jedzenia w ciągu dnia.

Poniższe zalecenia dotyczą zwierząt zdrowych. W razie jakichkolwiek problemów zdrowotnych kota skonsultuj się z lekarzem weterynarii, ponieważ może być potrzebna specjalna karma weterynaryjna.

Okres wzrost jest kluczowym etapem w życiu kota. To czas wielkich zmian, odkryć i nowych spotkań. Zapotrzebowanie na energię, białko, składniki mineralne i witaminy u kociąt rasy sfinks jest inne niż u dorosłego kota. Kocięta potrzebują energii i składników pokarmowych nie tylko do funkcjonowania organizmu, ale także rozwoju i budowy tkanek. Rozwój kocięcia przebiega w dwóch etapach:

Budowa organizmu - do 4 miesiąca życia

Odsadzanie, czyli etap stopniowego przechodzenia kocięcia z pokarmu płynnego (mleko) na stały. W tym samym czasie, czyli od 3 do 6 tygodnia życia, dochodzi również do wyrzynania się zębów mlecznych. W tym wieku kocięta nie potrafią jeszcze rozgryzać karmy suchej, więc muszą dostawać posiłek o miękkiej konsystencji (namoczone krokiety lub karma mokra). To ułatwia kotu przejście z pokarmu płynnego na stały. Między 4 a 12 tygodniem życia naturalna odporność, jaką kocię otrzymało wraz z siarą (pierwsze mleko po porodzie) powoli wygasa, a układ odpornościowy kocięcia stopniowo się rozwija. W tym krytycznym momencie nazywanym luką immunologiczną ważne jest wspomaganie rozwoju naturalnej odporności kociąt, dzięki kompleksowi przeciwutleniaczy, w tym witaminie E. Okres wzrostu jest intensywnym, a zarazem bardzo wrażliwym etapem życia, bo kocięta mają szczególnie delikatny przewód pokarmowy. Dieta dla kotów w tym wieku powinna być nie tylko wysokoenergetyczna, aby zaspokoić potrzeby rosnącego organizmu, ale także musi zawierać wysoko strawne białko, aby chronić niedojrzały przewód pokarmowy i ułatwiać trawienie. Prebiotyki, takie jak fruktooligosacharydy, mogą również wspierać zdrowie układu pokarmowego, sprzyjając równowadze flory jelitowej. Jaki jest tego efekt? Prawidłowa konsystencja i objętość kału. Ponadto karma dla kocięcia powinna zawierać kwasy tłuszczowe omega 3 EPA i DHA, które wspomagają prawidłowy rozwój układu nerwowego.

Etap wzmacniania organizmu: od 4 do 12 miesiąca życia

Od 4 miesiąca życia tempo wzrostu kocięcia zmniejsza się, dlatego karma powinna zawierać nieco mniej energii. A szczególnie jest to ważne po zabiegu sterylizacji kocięcia. Między 4 a 7 miesiącem życia kocięcia uzębienie mleczne zaczyna być zastępowane stałym. Pełne uzębienie stałe wymaga już podawania krokietów o odpowiednim kształcie i teksturze, które są łatwe do uchwycenia i zachęcają kota do rozgryzania karmy, co sprzyja higienie jamy ustnej. Do ukończenia 12 miesiąca życia układ odpornościowy kociąt rasy sfinks stopniowo się rozwija. Kompleks przeciwutleniaczy (w tym witamina E) może pomagać wzmocnić naturalne mechanizmy obronne kota w tym okresie wielkich zmian, odkryć i nowych spotkań. Dostosowany poziom energii oraz precyzyjnie zbilansowane witaminy i minerały, w tym witamina B, mogą pomóc w utrzymaniu zdrowego wzrostu kota, jednocześnie przyczyniając się do roli skóry jako bariery i utrzymania jej zdrowia. Układ pokarmowy również się rozwija, a zdolność trawienna osiąga pełną wydolność po ukończeniu pierwszego roku życia kota. Wtedy należy już wprowadzić karmę dla kotów dorosłych.

Główne cele żywieniowe dorosłych kotów rasy sfinks:

Pokrycie wysokich potrzeb energetycznych. Dla zrekompensowania braku sierści, sfinksy mają zwiększone tempo metabolizmu, co sprzyja prawidłowej termoregulacji. Powoduje to zwiększenie potrzeb energetycznych, dlatego sfinksy potrzebują karmy bogatej w tłuszcze i białka, która w pełni pokryje ich potrzeby pokarmowe.

Sprzyjanie utrzymaniu zdrowia i ograniczenie ryzyka podrażnień skóry oraz wzmacnianie jej roli jako bariery dzięki wybranym składnikom pokarmowym, takim jak kwasy tłuszczowe omega 3 i omega 6.

Wspomaganie prawidłowej pracy i utrzymanie zdrowia serca. Kardiomiopatia przerostowa jest dziedziczną chorobą serca, na którą mogą być szczególnie podatne koty rasy sfinks. Wzbogacenie karmy w taurynę sprzyja wspomaganiu prawidłowej pracy mięśnia sercowego.

Dbanie o higienę jamy ustnej dzięki krokietom, których kształt został dostosowany do budowy szczęk i teksturze zachęcającej do rozgryzania, co pomaga regularnie usuwać płytkę nazebną.

Wspomaganie utrzymania zdrowia dróg moczowych.

Koty starsze, powyżej 12 roku życia, mogą mieć trudności z wchłanianiem substancji odżywczych. Utrzymanie prawidłowej masy ciała u kota starszego i zminimalizowanie ryzyka niedoborów wymaga podawania mu karmy o wysokiej strawności oraz zawierającą wszystkie potrzebne organizmowi składniki pokarmowe w odpowiedniej ilości.

W miarę postępowania procesu starzenia u kotów mogą pojawić się problemy z zębami, a u niektórych osobników dochodzi również do pogorszenia zmysłów smaku i węchu, co często prowadzi do zmniejszonego pobrania pokarmu. Dostosowanie kształtu, rozmiaru i twardości czy tekstury krokieta do słabszej i delikatnej delikatnej szczęki kota starszego, sprzyja zachęcaniu go do zjedzenia całej porcji przeznaczonej dla niego karmy.

Poziom energii optymalny dla danego kota w dużej mierze zależy od trybu życia, a dotyczy to również zwierząt starszych. Dla kota starszego, który nadal regularnie wychodzi na zewnątrz, odpowiednia będzie karma o nieco wyższej zawartości tłuszczu. Z drugiej strony proces starzenia może nasilać ryzyko rozwoju nadwagi i otyłości u kotów przebywających wyłącznie w domu. Dlatego ich pobranie kalorii wymaga ścisłej i regularnej kontroli. Optymalna może być się wtedy okazać karma o umiarkowanej ilości tłuszczu.

Sfinks stoi z uniesioną łapą na ozdobnym drewnianym stole
6/7

Opieka nad sfinksem

Wskazówki dotyczące pielęgnacji, szkolenia i ćwiczeń

To smukłe ciało sfinksa wygląda bardzo elegancko i zwinnie. Sfinksy są bardzo sprawne i mają naturalną skłonność do wspinania się, zwłaszcza w miejsca trudno dostępne Są skore do zabawy: to zdecydowanie nie typ kota wylegującego się ciągle na kanapie. Ich aktywność czyni je jeszcze bardziej fascynującymi i utrzymuje je w dobrej formie. Koty tej rasy mają dość wysokie tempo metabolizmu, a co za tym idzie spory apetyt. Warto jednak pamiętać, że skóra tych kotów jest bardzo wrażliwa na słońce dlatego sfinksy należy utrzymywać pomieszczeniach.

Chociaż sfinksy mają szczątkową sierść to nadal wymagają pielęgnacji, tylko nieco innego typu. Właściwie wymagają znacznie więcej uwagi niż koty długowłose. Konieczne jest stosowanie na skórę specjalnych maści ochronnych, wyłącznie przeznaczonych dla kotów. Nie używaj kosmetyków dla ludzi. Do zabiegów pielęgnacyjnych zalicza się też cotygodniowa kąpiel sfinksa. Stosuj specjalny nawilżający szampon dla kotów. Kąpiel zapobiega zabrudzeniu łojem mebli i legowisk kota. Skóra sfinksa tworzy liczne fałdy, które wymagają dokładnego umycia i osuszenia po kąpieli. Doraźnie można skorzystać z nawilżających chusteczek dla niemowląt.

Koty rasy sfinks są dość wylewne. lubią kontakt z człowiekiem i szybko się uczą. Są inteligentne i bardzo energiczne, co sprawia że są doskonałymi towarzyszami człowieka. Sfinks jest niezwykle oddany i buduje silną wieź z opiekunem. Odpowiednio nagradzane i motywowane koty tej rasy chętnie się uczą.

7/7

Ważne informacje o sfinksach

Z opinii miłośników sfinksów jasno wynika, że koty tej rasy są wspaniałymi towarzyszami całej rodziny. Aktywny, uczuciowy i otwarty - to tylko niektóre z cech opisujących tego jedynego w swoim rodzaju kota. Sfinks bardzo potrzebuje obecności człowieka i raczej słabo znosi samotność. Dość dobrze toleruje grzeczne dzieci i różne zwierzęta.

Koty tej rasy z oczywistych względów mają skłonność do chorób skóry i oparzeń słonecznych. U sfinksów brakuje melaniny w skórze, czyli pigmentu który chroni przed szkodliwym działaniem promieni UV. Najlepiej chronić kota przed działaniem promieni słonecznych oraz stosować specjalne kremy przeciwsłoneczne dla zwierząt, polecone przez lekarza weterynarii. Konieczne dla zdrowia skóry kota są też regularne kąpiele. Rasa jest podatna na kardiomiopatię przerostową, dziedziczną chorobę serca. Regularne wizyty u lekarza weterynarii pomagają utrzymać sfinksa w zdrowiu.

Źródła
  1. Veterinary Centers of America https://vcahospitals.com/
  2. Royal Canin Cat Encyclopaedia. Ed 2010 and 2020
  3. Banfield Pet Hospital https://www.banfield.com/
  4. Royal Canin BHN Product Book

Polub i udostępnij tę stronę