Jamnik
Jamniki były początkowo hodowane jako psy myśliwskie, co sprawiło, że są śmiałe i ciekawskie.
Informacje o rasie jamnik
Istnieje dziewięć różnych odmian jamnika, z których każda różni się rozmiarem i rodzajem sierści. Pomimo małych kończyn są bardzo aktywne, ale można łatwo sprostać ich wymaganiom dotyczącym ruchu. Dzięki temu rasa dobrze przystosowuje się do życia w mieście lub na małej przestrzeni.
Powszechnie uważa się, że jamniki o różnych rodzajach sierści mogą mieć różne usposobienia, więc należy zastanowić się, który rodzaj jamnika najlepiej odpowiada Twoim potrzebom. Jamniki o długich włosach są uważane za znacznie spokojniejsze niż ich pobratymcy z krótką i szorstką sierścią.
Źródło: najważniejsze informacje i cechy charakterystyczne zaczerpnięto z wzorców Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI, Fédération Cynologique Internationale).
Specyfika rasy
- Kraj
- Niemcy
- Grupa
- FCI grupa 4, Grupa gończych według AKC
- Kategoria wielkości
- Mały
- Średnia długość życia
- 12–14 lata
Przyjazny / Zrównoważony / Pewny siebie / Pełen entuzjazmu / Żywiołowy
Kluczowe fakty
Pochodzenie rasy
Jamniki są znane już od średniowiecza. Krótkonogie psy hodowano do wypłaszania borsuków, a jamniki stały się najbardziej wszechstronnymi psami myśliwskimi, dobrze sprawdzającymi się w pracy na tropie. Klasyfikacja jamników od początku opierała na średnicy nory, do której mogły wejść.
Ich niemiecka nazwa „Dachshund” oznacza po prostu psa do polowań na borsuki (Dachs — borsuk, Hund — pies). Według FCI najstarszym klubem zajmującym się hodowlą jamników jest „Deutsche Teckelklub” założony w 1888 r.